lateksowy zachód słońca, poszarpana szkieletami drzew linia horyzontu, zmierzch
niewypowiedziana para z ust snuje smużki w przepaści między nimi
milczenie
nawet to ciepło, które mimowolnie wypowiadają zamarza w drodze
nie ma miejsca na miłość w taką pogodę
nie ma miejsca na miłość w takich czasach
nie ma miejsca na miłość
gdy wciąż się kocha nienawidząc
Latex sunset, the line of horizon mangled by the skeletons of trees, twilight
unspoken steam coming from their mouths wanders in the abyss between them
silence
even the heat that they unvittingly pronounce freezes on its way
there is no place for love in such weather
there is no place for love in theese times
there is no place for love
when you continue to love hating
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz