kolejka/ comboio

a)

smutek nie ma kresu,
szczęście wkrótce skończy się,
nie trwa wiecznie, to co cenisz
i to co tracisz, nagle zyskuje wartość
czasem, uronić chciałbyś łzę,
lecz nad życiem płakać, to
jak nad własną głupotą,
więc, szkoda łez,
smutek nie ma kresu,
nie ma też tylu łez by go
wyrazić, ani tylu złamanych
serc, by móc powiedzieć, że to już koniec,
mimo iż świadomi,
nadal tkwimy w głupocie,
że coś może być wieczne

 tristeza não tem fim,
felicidade logo se acabará,
não dura para sempre aquilo que aprecias
e o que perdes de repente ganha valor
as vezes, querias chorar,
mas chorar por vida,
seria chorar por tua estupidez,
entao, não vale a pena,
tristeza não tem fim,
não há também lágrimas suficientes para
expressá-la, nem tantos corações
partidos, para poder decir, já chega,
mesmo conscientes
continuamos na estupidez
acreditando que algo pode ser eterno

b)

czujesz każdy palec,
każde najmniejsze ścięgno i mięsień,
twoja ręka, czujesz ją aż do bólu
i przez łzy patrzysz na kikut
czasem to czego nie ma boli bardziej

sentes cada um dos dedos,
até os mais pequenos tendões e músculos
a tua mão, sentes-a, até doer
e por detrás das lágrimas estás a ver o cotoco
as vezes doi mais aquilo que não está

c)
bo, pomyśleć by można było, że
skoro koniec, to już kropka i
nie ma wróć i nie ma może
porozmawiamy
bo i o czym, że jakby to
powiedzieć
emocje potrzebowały zgasnąć,
powiedzieć,
że musiałam poukładać, że to co
powiedziałam
to nie wszystko było prawda
powiedzieć.
niestety tego wypowiedziane cofnąć
się nie da, a by coś
powiedzieć
musi pojawić się strona słuchająca
strona, która też ma coś do
powiedzenia
mieć będzie i chcieć będzie i po prostu
będzie
bo brak jej nieznośny jest o wiele bardziej
niż jej obecność
ah, czemu toksyczne relacje pozostają toksyczne
nawet wtedy, kiedy już nie są?
Nieprzewidziane konsekwencje i
nieumiejętność powiedzenia
stop
wszystkim myślom, które płyną do ciebie
tobie obecnemu we wszystkim naokoło
stop
którego  nie potrafię i którego się lękam

bem, podia-se pensar que
o fim é, ponto final e
não há regresso e não há se calhar
falámos
sobre que podiamos e como hei de o
dizer
as emoções precisavam de abrandar
dizer
que tinha de arrumar as coisas e aquilo
que disse
não tudo era verdade
dizer
infelizmente aquilo que foi dito
não se pode anular e para
dizer
é preciso que haja o lado ouvinte
o lado que também terá algo a
dizer
que esteja e que queria estar e simpesmente
esteja
que a sua falta é insuportavel muito mais que
a sua presença
ah, porque as relações tóxicas continuam tóxicas
mesmo que ja não existem?
consequências imprevistas e
falta de capacidade de dizer
stop
a todos os pensamenteos que vão em tua direcção
a ti presente em tudo que me rodeia
stop
que não sei pronunciar e que temo