w starym kinie
zamknąć się i zamieszkać
obrosnąć powolutku bordowym welurem
ręce zamienić na gładkie drewniane oparcia
przyjmować widzów i samemu być widzem
pozbawić się uczuć i pamięci
pozwalać by obrazy i ludzie przechodzili przez świadomość jak cienie
nie pozostawiając nic
nie angażując nic
w starym kinie
umrzeć iluzją
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz